نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست

 نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست

تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید

همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصة فردوس و تمنای بهشت

گفت‌و‌گوئی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچة عقل

هر کجا نامة عشق است، نشان من و توست

سایه ز آتشکدة ماست فروغ مه و مهر

وه ازین آتش روشن که به جان من و توست